Sociaal verhaal 9: Balans tussen praten en luisteren

Er was een jongen met autisme genaamd Max. Max had moeite met sociale interacties en begreep soms niet altijd de juiste balans tussen vertellen en luisteren. Hij had de neiging om te praten zonder naar de ander te luisteren, waardoor hij vaak moeilijkheden had in zijn relaties met andere mensen.

Op een dag besloot Max om zijn sociale vaardigheden te verbeteren en hij begon te werken aan het verbeteren van zijn balans tussen vertellen en luisteren. Hij begon zich bewust te worden van zijn eigen praten en hij maakte zichzelf de regel om te luisteren voordat hij zou spreken.

Toen hij bijvoorbeeld iemand voor het eerst ontmoette luisterde hij aandachtig naar de introductie, in plaats van direct over zichzelf te praten. Zo kreeg hij een beter beeld van de ander en kon hij zich beter aanpassen aan de situatie.

Op school leerde Max om beter naar zijn leraar te luisteren en hij begon ook vragen te stellen, in plaats van alleen maar te praten over zijn eigen mening. Zo leerde hij veel meer van de lessen en begreep hij de lesstof beter.

Op een gegeven moment merkte Max dat hij beter in staat was om sociale interacties te hebben en dat hij een betere balans had tussen vertellen en luisteren. Hij begreep dat luisteren naar anderen kan helpen om de relatie te versterken en om nieuwe dingen te leren.

Dit verhaal illustreert hoe belangrijk het is voor iemand met autisme om bewust te zijn van hun eigen praten en om een goede balans te vinden tussen vertellen en luisteren. Door dit te doen kan iemand met autisme betere sociale interacties hebben en kan hij een betere relatie opbouwen met anderen.