Dissociatie: Los van gevoel, gedachten en omgeving

Dissociatie verwijst naar een staat waarin een persoon zich losgekoppeld voelt van zijn gedachten, gevoelens, herinneringen of zelfs de omgeving. Het wordt vaak beschreven als een gevoel van vervreemding, ook als je naar jezelf kijkt vanuit een extern perspectief of ook als je niet helemaal aanwezig bent in het huidige moment. Dissociatie is een natuurlijk verschijnsel dat iedereen kan ervaren, maar het kan ook een aandoening zijn van verschillende psychische aandoeningen, waaronder posttraumatische stressstoornis (PTSS), borderline persoonlijkheidsstoornis en dissociatieve stoornissen.

Bij autisme wordt dissociatie soms ervaren als een strategie om een ​​overweldigende sensorische input van vechtende stress te absorberen. Mensen met autisme kunnen overgevoelig zijn voor prikkels uit de omgeving, zoals fel licht, harde geluiden of drukke sociale situaties. In reactie hiërarchie kunnen ze zichzelf afsluiten of zich terugtrekken in hun eigen innerlijke wereld. Dit kan een vorm van dissociatie zijn, waarbij ze zich onthecht voelen van de externe wereld.

Het is belangrijk op te merken dat niet alle mensen met autisme dissociatie ervaren. Het is ook mogelijk dat dissociatie bij mensen met autisme wordt veroorzaakt door medische aandoeningen, zoals angststoornissen of depressie.

Omgaan met dissociatie bij autisme vereist een individuele benadering, omdat de triggers en coping-mechanismen van persoon tot persoon kunnen verschillen. Hier zijn enkele algemene strategieën die nuttig kunnen zijn:

1. Zelfbewustzijn: Help de persoon met autisme bewust te worden van het tekenen van dissociatie en leer ze te herkennen. Dit kan helpen om te grijpen en mogelijke coping-strategieën toe te passen.

2. Rustige en voorspelbare omgeving: Creëer een rustige en rustige omgeving die de sensorische overprikkeling minimaliseert. Dit kan het gebruik zijn van rustige kleuren, zachte verlichting en rustgevende geluiden.

3. Zelfregulatievaardigheden: Leer technieken die de persoon met autisme onafhankelijk kan toepassen en die de dissociatie verminderen. Denk hierbij aan ademhalingsoefeningen, meditatie, lichamelijke activiteit of andere ontspanningstechnieken.

4. Professionele hulp: Als de dissociatie ernstig is of een belangrijke invloed heeft op het dagelijks functioneren, kan het raadplegen van een gespecialiseerde professional, zoals een psycholoog of psychiater, nuttig zijn. Zij kunnen specifieke behandelingen en therapieën aanbevelen die gericht zijn op dissociatie en autisme.

Het is belangrijk om te volgen dat dissociatie een complex fenomeen is en dat het omgaan met autisme een individuele en persoonlijksgerichte benadering vereist. Het verzekerd van een gekwalificeerde professional kan helpen bij het ontwikkelen van effectief behandelen van dissociatie in combinatie met autisme.